ACIKLI BİR ÖYKÜ

Hani sen gelmişsin de durdurmuşsun zamanı
Tut ki ay doğarken saçlarını tarayan senmişsin
Son notaları zamanın kucağına düşürmüşsün
Kemancı almış başını gitmiş
Gitmiş ha
Tut ki sen de peşi sıra gitmişsin
Bir gemiye yüklemişsin umutları
Bavullar dolusu aşk unutmuşsun
Neredeyse bir öykü olacak seninkisi
Şöyle üç beş sayfalık kolay okunur
Hele anlatması bir hoş ki sorma gitsin
O kaçış sahneleri yok mu
Gülmekten kırılacak okuyanlar
Kimisi de düşünecek derin derin
Ne kaçması yahu hani gidiyordu bu
Sabırsızlananlar çıkacak içlerinden
Belki sana aptal diyenler de
Senden önce yakalamaya çalışacaklar kemancıyı
Bak bu güzel işte
Hazır kaptırmışlarken kendilerini biraz da ağlatmalı
Gemiyi kayalara bindirtmenin tam sırası
Dalgalar bir canavar gibi yutmalı umutları
Kemanın telleri kopmalı bu gürültü arasında
Ah demeli okuyanlar böylesine insafsızlık olur mu
Oysa öfkesiz bir yaşamak ne mümkün
Telleri kopmuş bir keman ne işe yarar
Fırlatıp atmalı onu geçmişe
Yola koyulmalı eskisinden daha özgür
Ama kemansız bir kemancıyı ne yapmalı
Bir hiçtir o boyutları sıfıra inmiş
Sense yola çıkmışsın bir kez
Gitmesi kolaydı başlangıçta
Oysa şimdi dönmek öylesine zor ki
Aynı yollardan gerisin geriye dönmek
Zamanı yeniden kurmak çok zor
Bilirsin işlemeyen zaman neye yarar.

BAHÇEDE BİR ÇİÇEK

Bakışların ellerime değdi geçti dün gece
Bir sıcağından bir soğuğundan
Bir köprü bakışların ellerimden ellerine

Anıların belleğime vurdu geçti ansızın
Bir tatlısından bir acısından
Bambaşka bir yaşamak anıların
Senden bana uzantılar
Ve biz yaşamaya dalmışız
Aç ve susuz mutluluğa
Girilemez bir bahçede sevişmişiz
Sanki doğa bizimmiş bütünüyle
Buyruğumuza girmiş asi diye bellenenler
Bildiklerimizi unutmuşuz hepten
Bir senden bir benden başka
Bembeyaz güvercinler uçan yüreklerimize
Bütün nefretlerden arınmış
Öğretilmiş ve öğretilecek olan
Ne varsa sevdiklerimiz
Toplanmış da biz olmuş
Ve topraktan fışkırmış çiçeklerin en güzeli

Böylesi bir bahçede
Ben eğilmiş seni koklarken
Sen bana vurdun geçtin dün gece